Yaşamına son veren üniversite öğrencisi Resul Alan, ardında bıraktığı mektupla Türkiye’deki gençlerin içinde bulunduğu durumu gözler önüne serdi. Alan ardında bıraktığı mektupta, “Hiçbir şey istemiyorum artık buraya kadardı ya da ben buraya kadar dayanabildim” dedi.

Eskişehir Anadolu Üniversitesi Yunus Emre Kampüsü yemekhanesinde yaşamına son veren Resul Alan‘ın cansız bedeni, 15 Ekim Pazar günü yemekhaneye giren başka bir öğrenci tarafından fark edildi.

Yaşanan olay sonrası dün kampüste toplanan ve eylem yapan yüzlerce öğrenci, “Bu düzen bize bir yaşam borçlu. Bir arkadaşımızı daha kaybetmek istemiyoruz” dedi.

“ÜLKE DAHA İYİ BİR DURUMDA OLSAYDI BELKİ BU KADAR GENÇ İNTİHAR ETMEZDİ”

Alan’ın ardında bıraktığı mektup şöyle:

“Herkese merhaba ben Resul Alan. Umarım iyisinizdir çünkü ben uzun zamandır iyi değilim. Bu notu görünce endişelenmekte haklısınız evet bu bir intihar notudur. Aslında pek bir şey açıklayacak durumda değilim ama yanlış anlaşılmalara sebep olmamak için son bir şeyler söylemem gerekiyor size. Öncelikle üzerimdeki banka borçlarından pek kimsenin haberi yok ama zaten benim intiharımın onunla bi alakası yok. Sonuçta ben dün ya da bugün ya da bu ay içerisinde bu kararı almadım. Çok uzun yıllardır kafama dank edip duruyordu bir yandan, bu git gelden artık bıktım. Artık bir şeylerin yoluna girmeyeceğini anlayınca iyice berbat etmek istedim o yüzden o parayı çöp ettim borçları da ödemedim. Benden sonra aileme kalacak borç ama mahkeme yoluyla bundan kurtulabilirler. Bu o kadar önemli değil. Mesele aşk acısı ya da gelecek kaygısı falan da değil. Ailemin de suçlanmasını istemiyorum anne babam kötü insanlar değil. Yani öyle gerekiyordu.

Her şey baştan beri berbattı. Yaşamak ağır geldi. İnsanların iki yüzlülüğüne katlanamıyorum. Ahlaksızların bize ahlak dersi vermesini kaldıramıyorum. Kimseye tahammülüm kalmadı. Nefes alamıyorum uyumak, yemek yemek işkence gibi geliyor. Artık hiçbir şeyi düşünecek durumda değilim, herhangi bir beklentim de yok bu saatten sonra. Evet çok çabaladım kendimi vazgeçirmeye çalıştım. Ama olmadı ne yaparsam yapayım hep başa dönüyordum, hiçbir şey artık beni hayatta tutamazdı. Bir yandan bugüne kadar yaşadığım için pişmanım, yaşadığım sürece hiçbir şey değişmedi. Vazgeçtiğim zamanlar oldu ama şu an bakınca aslında hiç vazgeçmemişim sadece kendimi kandırmışım. Bu süre içinde daha çok insanın hayatına girdim bunun için de sizden özür dilemem gerekiyor yani ben de böyle olmasını istemiyordum. Belki bir şekilde yaşarım dedim hep ama naptıysam kafamın içini değiştiremedim. Her şeyi yarıda bıraktım hiçbir şeye odaklanamadım, nereye gitsem hep içimde bir huzursuzluk vardı. Artık bir şey yapacak halim kalmadı.

Hiçbir şey istemiyorum, artık buraya kadardı ya da ben buraya kadar dayanabildim. Herkese çok yabancılaştım, şu an kimseyle konuşacak halim de yok. Bir yandan akıl sağlığımı kaybettiğimi düşünüyorum. Bu yüzden sevdiklerime bir zarar vermemek için çekip gitmem gerekiyor belki de. Rahatsız olduğum bir konu var. Türkiye’de gençler, çocuklar intihar ediyor her gün ve hiçbir şey değişmiyor. Haberi bile yapılmıyor artık. Herkes intihar eden kişiyi suçluyor ardından küfür ediyor, iftiralar atıyor. Kimse istemez bunun olmasını yani keşke bu kadar pis bir toplumda yaşamasaydık, keşke ülke daha iyi bir durumda olsaydı, belki bu kadar genç çocuk intihar etmezdi. Neyse söyleyecek pek bir şey kalmadı. Fazla üzülmeyin unutmaya çalışın sizden sadece bunu istiyorum. Sadece güzel bir anı olarak kalayım sizin için. Keşke şöyle böyle olsaydı demeyin yani ne olursa olsun beni bundan vazgeçilmeyecekti, olmadı yapacak bişey yok. Benim hikayem de böyle olsun. Siz de kendinize iyi bakın. Her şey gönlünüzce olsun. En güzel şekilde yaşamaya çalışın. Li Xwe Baş Binêre. Bı xatire we.”

PİRHA